του Κ. Παπαγιαννούλη
   Ο Γιάννης είναι στο τελευταίο έτος του bachelor πτυχίου του στο πολυτεχνείο. Έχει ξεκινήσει την πτυχιακή του εργασία, με θέμα: «Τηλεχειρισμός συστημάτων αυτομάτου ελέγχου». Η εκπόνηση της εργασίας περιλαμβάνει καθοδήγηση από καθηγητή και εξάμηνη απασχόληση σε μονάδα συσκευασίας αναψυκτικών στο Βόλο.

   Για την απασχόληση στη μονάδα παραγωγής, αμείβεται από τον εργοδότη και από το επιδοτούμενο πρόγραμμα. Η ασφάλεια του εκπαιδευτικού ιδρύματος τον καλύπτει, ώστε ο εργοδότης να μη καταβάλλει ασφαλιστική εισφορά. Ο Γιάννης αποφοιτά με υψηλό βαθμό και συνάπτει συμβόλαιο με την επιχείρηση με την εξής δέσμευση: Θα πρέπει στις μεταπτυχιακές σπουδές του να εκπονήσει εργασία προσαρμοσμένη στις παραγωγικές ανάγκες, για την οποία θα πρέπει να συνεργαστεί με ένα ολλανδικό πολυτεχνείο στα πλαίσια αναλόγου προγράμματος.

   Κατά τη διάρκεια της πτυχιακής του εργασίας συνάπτει ειδική σύμβαση με την ίδια βιομηχανία, η οποία προβλέπει μερική απασχόληση με επιδοτούμενο ποσοστό ασφαλίστρων. Ο Γιάννης διαμορφώνει και δημιουργεί μια θέση, δεν ζητάει να τον προσλάβουν, γιατί είναι συνεργάτης επιχειρήσεων κινούμενος από περιφερειακές προς κεντρικές υπηρεσίες. Ο Γιάννης γνωρίζει πολύ καλά, ότι τα εξειδικευμένα προσόντα και η καινοτομία είναι περιζήτητες δεξιότητες για τις οποίες εργάστηκε σκληρά.

   Στην εποχή του Γιάννη, οι νέοι δεν θα κτυπούν τις πόρτες των εργοδοτών, αλλά θα συνεργάζονται με τις επιχειρήσεις σε ομάδες κοινών στόχων. Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΕΝ ΘΑ ΖΗΤΑΕΙ ΑΛΛΑ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΘΑ ΤΟΝ ΑΝΑΖΗΤΟΥΝ !

του Κ. Παπαγιαννούλη   
   Έρχεται η μητέρα μαζί με τον γιο το Γιώργο να συζητήσουμε για θέματα μελέτης και επιδόσεων, καθότι ο Γιώργος είναι στην 1η Λυκείου και οι τρείς τελευταίες τάξεις του Λυκείου είναι κρίσιμες ! Η μητέρα του ισχυρίζεται: -Αυτό που μας ενδιαφέρει, είναι να συνειδητοποιήσει ο Γιώργος, ότι πρέπει να διαβάζει για να έχει υψηλούς βαθμούς και όταν πάει στις πανελλαδικές να γράψει επίσης καλά ώστε να μπορεί να μπει εκεί που θέλει.

   Και ακολουθεί η εύλογη ερώτηση: -Τι  είναι αυτό που του αρέσει πιο πολύ; -Α ακόμη είναι νωρίς δεν έχει κατασταλάξει κάπου, όταν φτάσει στην ώρα του μηχανογραφικού τότε θα δούμε ! Αυτός ο διάλογος φαίνεται γνώριμος σε κάθε φροντιστή. Επαναλαμβάνεται σχεδόν με κάθε γονέα που κάνει εγγραφή ! Έτσι περιμένει ο γονέας ότι ο μαθητής θα διαβάσει με κίνητρο την υψηλή βαθμολογία και τις απαιτήσεις ενός σχολείου στο οποίο μάλλον αδιαφορία υπάρχει ως προς το μέλλον των μαθητών.  

   Ας δούμε όμως και την περίπτωση ενός άλλου μαθητή, του Νίκου. Ο Νίκος έχει όνειρο να μπει στη σχολή Ικάρων ! Ονειρεύεται το F-16 που θα πιλοτάρει, το Mirage και το Eurofighter. Έχει δεί αρκετές φορές το “Iron Eagle” και κάθε φορά ταυτίζεται με τον Τομ Κρουζ στις αερομαχίες. Μελετάει ότι σχετικό βλέπει στο διαδίκτυο, παίζει διαδικτυακά παιχνίδια με αερομαχίες και έχει παίξει όλους τους προσομοιωτές πτήσης στον υπολογιστή. Ο Νίκος έχει βελτιώσει πολύ τις επιδόσεις του όχι γιατί υποτίθεται το ζητάει το σχολείο, αλλά γιατί ονειρεύεται από τώρα τη στιγμή που θα μπεί στη σχολή Ικάρων !

   Η μεγάλη αφίσα με το Fantom στον τοίχο του, του το θυμίζει μόλις ξυπνήσει. Κάθε φορά πλέον που γράφει καλά σε διαγώνισμα του φροντιστηρίου η του σχολείου, ξέρει ότι είναι πιο κοντά στο στόχο του. Κάθε φορά που βελτιώνει τη βαθμολογία του ασθάνεται να ανεβαίνει και ένα σκαλοπάτι στη φορητή σκάλα για το Mirage.   Ενδεχομένως βέβαια, όταν φτάσει στην ώρα της συμπλήρωσης του μηχανογραφικού, να συνειδητοποιήσει ότι έχει αλλάξει στόχο και θέλει πλέον να μπει πολυτεχνείο. Αυτό όμως δεν αναιρεί το όραμα που είχε θέση μέχρι τώρα και το οποίο του παρείχε τη δύναμη και την ενθάρρυνση να ανέβει. Αντίθετα, ο Γιώργος του πρώτου παραδείγματος θέλει σπρώξιμο κάθε τόσο, γιατί δεν έχει ουσιαστικό κίνητρο !  

   Βέβαια, κάποιοι γονείς ισχυρίζονται, ότι τα παιδιά τους δεν έχουν κάποιο στόχο συγκεκριμένο, ούτε τους συγκινεί κάτι. Στο σημείο αυτό έχουν και οι γονείς ευθύνη αλλά και κάθε επαγγελματίας που παρέχει υπηρεσίες σχεδιασμού καριέρας να βρει το κατάλληλο όραμα για το μαθητή ώστε να του δώσει την ελκτική δύναμη που θα τον οδηγήσει με επιτυχία στις πανελλαδικές.

του Κ. Παπαγιαννούλη
   Βρισκόμαστε στο 2015 Και όμως υπάρχουν μαθητές, γονείς και φοιτητές που πιστεύουν ότι θα πάρουν το πτυχίο τους, θα κάνουν ένα βιογραφικό και μετά θα σεριανάνε στις πόρτες των εργοδοτών, εκλιπαρώντας για δουλειά ! Οι μακράν νυχτωμένοι στις εποχές του ΟΑΕΔ και του μπάρμπα απ την Κορώνη, θα απέλθουν στο σκοτεινό παραπέτασμα του παρελθόντος !
     
    Ας περιγράψουμε λοιπόν, μία ταυτότητα επαγγελματία από τα επαγγέλματα που θα επιβιώσουν στο μέλλον. Ο επαγγελματίας αυτός λέγεται Αριστόβουλος και είναι developer ειδικευμένος στη συγκοινωνιολογία ! Με την ευκαιρία του μεταπτυχιακού του ανέπτυξε ένα λογισμικό, το οποίο λαμβάνει υπόψη την κίνηση στους δρόμους, τις ανωφέρειες και κατωφέρειες, τη φορά πνοής των ανέμων, το συντελεστή οπισθέλκουσας του οχήματος, και άλλες παραμέτρους, καθοδηγεί με πλοήγηση το όχημα κυρίως επαγγελματικό, έτσι ώστε να έχει ελάχιστη κατανάλωση !

    Χρειάστηκε δύο χρόνια να το αναπτύξει και έξη μήνες δοκιμών και βελτιώσεων. Ήδη όμως πριν την κτήση του μεταπτυχιακού διπλώματος, έχοντας κατοχυρώσει πνευματικά δικαιώματα, το προωθεί στην αγορά ! Σύντομα δείχνουν ενδιαφέρον, μία εταιρία ραδιοταξί και μία μεταφορική ! Ο Αριστόβουλος λοιπόν έχει χαράξει ένα δρόμο, δημιουργώντας μια νέα θέση εργασίας ! Στο μέλλον λοιπόν, δεν θα υπάρχουν εκ των προτέρων οι θέσεις εξαρτημένης εργασίας τις οποίες θα διεκδικούν οι ικέτες αλλά ο καθένας που φιλοδοξεί να επιτύχει, θα δημιουργεί από μόνος του μία θέση εργασίας !

του Κ. Παπαγιαννούλη  
   Βρισκόμαστε στο 2017 στα γραφεία της Intale, άλλης μιας επιτυχημένης Ελληνικής startup εταιρίας τεχνολογίας.   Σαράντα εργαζόμενοι, με κέφι και σπιρτάδα, φωτίζουν τα πρόσωπά τους άλλοτε πίσω από τα μόνιτορς και άλλοτε πίσω από τις νέες συναρπαστικές ιδέες που σκοπεύουν να βγάλουν στην αγορά. Δεν είναι απαραίτητη η καταγραφή προσέλευσης στις εννέα το πρωί, γιατί ο καθένας μπορεί, στα πλαίσια της ανεξαρτησίας του πρότζεκτ που επεξεργάζεται, να προσέρχεται και αργότερα. Άλλωστε, το σύνηθες είναι να παραμένει μέχρι τις εννέα το βράδυ, όχι γιατί αυτό επιβάλλεται, αλλά γιατί υπάρχει η παρόρμηση.

    Ο C.E.O. Φάνης Κουτούβελης, ισχυρίζεται, ότι το να κάνεις πώληση πρόσωπο με πρόσωπο όπως έκανε αυτός, είναι το καλύτερο μάστερ και διδακτορικό, γιατί έζησε τις πραγματικές ανάγκες των πελατών που τον εμπιστεύτηκαν.   Ένας άλλος χαρισματικός ιδρυτής startup, o Νίκος Δρανδάκης, όταν οραματίστηκε το Taxibeat και το έβαλε μπροστά μόνο με 500 Ευρώ στην τσέπη, γυρνούσε από πιάτσα ταξί σε πιάτσα μοιράζοντας φυλλάδια και συζητώντας με κάθε οδηγό ταξί, για να αφουγκραστεί τις ανάγκες του. Σήμερα, το προϊόν του έφτασε να πωλείται στη Βραζιλία και το Περού και να ανταγωνίζεται στα ίσα το Uber. Τελευταία, υπάρχει πρόταση εξαγοράς από την Daimler.  

   Στο χώρο των Ελληνικών startup εταιριών τεχνολογίας εισρέουν ολοένα και περισσότερα ονόματα. Ο master mentor Απόστολος Αποστολάκης, που συμμετείχε και στο taxibeat, ο Γιώργος Χατζηγεωργίου με το Skroutz από το 2006 το οποίο εξάγεται σε Τουρκία, Ιταλία και Αγγλία, ο Ελληνογερμανός Filipp Brinkmann με το Travelplanet24 επίσης εξαγώγιμο,  ο Χάρης Καπώνης με το Viva και Viva Wallet, ο Νίκος Κακαβούλης με το διεθνές και κυρίως USA Daily Secret, πλειάδα άλλων εξαγώγιμων startup προϊόντων όπως τα e-food, Funkmartini, Airbnb.

   Φυσικά, τιμητικά αναφέρουμε και τον Βορειοελλαδίτη κατασκευαστή smartphones και tablets κο Καματάκη. Η εταιρία του MLS ξεπέρασε στην Ελλάδα σε πωλήσεις tablets την Samsung και την Apple κατέχοντας το 17% της αγοράς !   Ο αδαής Έλληνας περιμένει αφελώς κάτι να γίνει, βλέποντας φουγάρα ξανά να καπνίζουν στις βιομηχανικές ζώνες των αστικών κέντρων. Η Ελληνική αναγέννηση έχει ξεκινήσει παρά το άγονο τοπίο όλων των κυβερνήσεων. Η Ελληνική αναγέννηση ξεπερνά δογματισμούς, ιδεοληψίες, δεν γνωρίζει χρώματα κι αρώματα. Είναι η πηγαία αντίδραση αυτών, που όταν ξεσπούσε η κρίση ήταν 16ρηδες και πάνω.

   Η Ελλάδα, παρά το brain drain, μετά τη φούσκα του χρηματιστηρίου που έθρεψε το όνειρο του καθιστικού κέρδους, μετά τη φούσκα του υπερτροφικού δημόσιου που έθρεψε το όνειρο της ασφάλειας, θα αναγεννηθεί με την ενστικτώδη αντίδραση σε επίπεδο γενεάς.   Οι νέοι όροι που κυριαρχούν στον κόσμο της Ελληνικής αναγέννησης είναι: Καινοτομία, επιχειρηματικότητα, Venture Capitals, Seed, Angel investors, Funds, software engineer κ.α. Το σπουδαιότερο είναι ότι, δεν είναι απαραίτητες οι γνώσεις πληροφορικής και προγραμματισμού σε επίπεδο κώδικα. Το σημαντικότερο είναι η λαμπρή ιδέα, η καινοτομία και η δυνατή ομάδα υλοποίησης.

   Οι επενδυτές δεν είναι σπάνιο στον πρώτο κύκλο χρηματοδότησης σε μία δυνατή ιδέα να διαθέσουν ακόμη και ένα εκατομμύριο ευρώ. Με την επιτυχία, στο δεύτερο κύκλο χρηματοδότησης τα ποσά που επενδύονται μπορούν να είναι και πολλαπλάσια.   Το ελληνικό σχολείο, το καλύτερο που θα είχε να προσφέρει στην Ελλάδα θα ήταν μαθήματα επιχειρείν και καινοτομίας με αντίστοιχες διαλέξεις από επώνυμους επιτυχημένους startupers, με workshops, με projects που στοχεύουν στην υλοποίηση μιας επιχειρηματικής ιδέας και καινοτομίας. Σε επίπεδο επαγγελματικού προσανατολισμού, δεν χρειάζεται αλλαγή επιλογών, απλά κατά την άποψη της ‘’Επαγγελματικής Πυξίδας’’, πρέπει να επιμορφώνεται ο φοιτητής παράλληλα με τις σπουδές του από διοργανώσεις όπως το Innovathens και το Startup Grind που εστιάζονται στην καινοτομία και τεχνολογία. Θα πρέπει επίσης να οραματίζονται και να εμπνέονται από ιδέες συνδυασμού της επιστήμης τους με το Web ή to mobile περιβάλλον.

   Βεβαίως, κορυφαίο θα ήταν αν ένας φοιτητής έκανε και μεταπτυχιακό στην πληροφορική ακόμη και από θεωρητικές σπουδές. Όμως αυτό μη σας πτοεί, γιατί ο υπερεπιτυχημένος Νίκος Δρανδάκης με το Taxibit  έμαθε προγραμματισμό σε επίπεδο κώδικα μόνος του από μαθήματα του διαδικτύου !   Ας ξεκολλήσουμε επιτέλους από το αιώνιο κλάμα κατά των κυβερνώντων που διαχρονικά έχουν αρκετά σημεία για στηλίτευση. Ας δούμε τι μπορούμε εμείς να προσφέρουμε. Ειδικά οι νέοι ας ξεκολλήσουν από το φόβο του αν θα προσληφθούν κάπου. Ας πάρουν τη ζωή δυναμικά στα χέρια τους βλέποντας τις νέες τάσεις στον ορίζοντα. Ας κάνουν έγκαιρες συνδυαστικές επιλογές για να έχουν το χάρισμα της καινοτομίας και του τεχνολογικού επιχειρείν.  

   Όταν ο Αννίβας ετοιμαζόταν να εισβάλει στη μητρόπολη της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, είχε εγκλωβιστεί στις Άλπεις μη βρίσκοντας το δρόμο από τη βαριά χιονόπτωση. Όταν ένας αξιωματικός του ανήγγειλε ότι δεν βρίσκουν το δρόμο για τη Ρώμη, ο Αννίβας απάντησε: -Κι αν δεν βρούμε το δρόμο, θα τον χαράξουμε εμείς !